Omdat varen best wel een leuke ervaring is, mits de nodige medicatie, gaan de jongens vandaag vissrn. Zelf heb ik me voorgenomen wat lokale fauna en wie weet flora vast te leggen. We spreken af om 9u met Mahmout. Eerst steken we de Nijl over waar we even aanmeren en een jongen van een jaar of 7 wat 'vers de vase' brengt. Mja ik kende het woord niet maar Mahmout wel *lol* ... die toeristen toch.
Na een stukje Nijl opwaarts legt hij aan in een rieteilandje. Hengels worden uitgehaald en dan maar zoeken naar een visje. Minuten verstrijken zonder resultaat. Ondertussen leg ik wat fauna vast, er zijn drie soorten libellen blijkbaar, een blauwe, rode en zwarte. De laatste zie ik wel vliegen maar parkeert zich nergens voor een foto. De jongens hebben nog steeds niets gevangen dus veranderen we van lokatie. Dit doen we nog een aantal keer tot Mahmout beslist om richting oever te varen en het geluk te proberen tussen een aangemeerd cruise schip en de wal. Succes !
De ene vis na de andere bijt, wordt losgemaakt en teruggegooid. Soms bijt dezelfde vis wel tot drie keer toe ... van geheugen gesproken ... baars, sardientjes zijn de soorten die ik hoor vallen.
Zelf probeer ik verwoed toch een mooie foto te maken van de libellen, een kleine waterslang passeert ook de revue, tevergeefs, ik geraak er niet dicht genoeg bij.
Andy gooit zijn haak een beetje te enthousiast en raakt de andere boot, draad dobber en haak slingeren zich rond het ankerkoord en is met geen trekken los te krijgen. Tijd voor Mahmout om een frisse duik te nemen. Doet hij graag want het geeft eindekijk wat afkoeling. Ik had het hem maar wat graag nagedaan maar vrees dat onze frêle Europese lichamen niet opgewassen zijn tegen de bacteriën. Niet dat het water enigszins vuil oogt, in tegendeel, het water is bijzonder klaar maar wij zijn niet veel gewoon hè. Tijd voor wat thee zegt Mahmout, heerlijk die muntthee.
3 uurtjes later zetten we terug voet aan wal. Pa en ik besluiten rond 3u richting Luxor te vertrekken om toch even de souk te bezoeken. Maar het is ondertussen zo drukkend warm dat we het maar 2 uurtjes uitstellen. Om 17u nemen we het Jolie Ville busje en stappen af aan Luxor tempel en souk. We proberen ons richting souk te reppen maar helaas tal van kalesh mannen zoeken onze aandacht ... snel zijn is de boodschap. In de toeristische souk mogen ze niet rijden met paard en kar dus hier zijn we veilig ... nu ja ... de verkopers niet meegerekend *ha*. Gelukkig vallen die veel minder agressief uit dan verwacht, ze blijven bij hun winkel en proberen ons in gespreken te krijgen zodat we binnen gaan. 'Where from?' 'Only 1 euro' 'only 5 EP' 'same scarf' ... en ga zo maar door. Het hoort erbij en er komt geen 'hassle' aan te pas. Heerlijk zo.
In de souk is ook een Nubische coffeeshop, die hebben we vroeger al eens bezocht op aanraden van Ali en nu dus ook ... en ja Ali is ook weer van de partij. Al snel gaan de gesprekken richting politiek en de verkiezingen over 5 dagen. Er is maar één hoop op al de lippen en dat is stabiliteit, democratie is een bijzaak, toeristen moeten terugkomen. Als deze winter het toerisme niet terug op gang komt dreigt er voor dit prachtige land een nooit eerder geziene crisis. Economisch zit het al bijna aan de grond, sociaal proberen de mensen zich stand te houden maar in die drie jaar dat ik er kom zie ik de armoede stijgen. Dit moet stoppen! Egypte heeft zoveel moois, zoveel warmte en niet alleen in graden Celsius.
Na onze babbel met Ali wandelen we wat verder en kopen nog wat souvenirs. Eenmaal buiten de souk haasten we ons naar het plein voor de tempel van luxor. Hier staat een allegaartje van kraampjes, niet zo zeer gericht op toeristen maar voor de lokale mens. Kinderen spelen er, ijsjes kan je er eten, gewoon een gezellige boel, zelf bestel ik een thee, en slurp die langzaam op terwijl ik me laat meeslepen door de geluiden van het plein. Zalig en perfect einde van een mooie vakantie.
De ene vis na de andere bijt, wordt losgemaakt en teruggegooid. Soms bijt dezelfde vis wel tot drie keer toe ... van geheugen gesproken ... baars, sardientjes zijn de soorten die ik hoor vallen.
Zelf probeer ik verwoed toch een mooie foto te maken van de libellen, een kleine waterslang passeert ook de revue, tevergeefs, ik geraak er niet dicht genoeg bij.
In de souk is ook een Nubische coffeeshop, die hebben we vroeger al eens bezocht op aanraden van Ali en nu dus ook ... en ja Ali is ook weer van de partij. Al snel gaan de gesprekken richting politiek en de verkiezingen over 5 dagen. Er is maar één hoop op al de lippen en dat is stabiliteit, democratie is een bijzaak, toeristen moeten terugkomen. Als deze winter het toerisme niet terug op gang komt dreigt er voor dit prachtige land een nooit eerder geziene crisis. Economisch zit het al bijna aan de grond, sociaal proberen de mensen zich stand te houden maar in die drie jaar dat ik er kom zie ik de armoede stijgen. Dit moet stoppen! Egypte heeft zoveel moois, zoveel warmte en niet alleen in graden Celsius.
Na onze babbel met Ali wandelen we wat verder en kopen nog wat souvenirs. Eenmaal buiten de souk haasten we ons naar het plein voor de tempel van luxor. Hier staat een allegaartje van kraampjes, niet zo zeer gericht op toeristen maar voor de lokale mens. Kinderen spelen er, ijsjes kan je er eten, gewoon een gezellige boel, zelf bestel ik een thee, en slurp die langzaam op terwijl ik me laat meeslepen door de geluiden van het plein. Zalig en perfect einde van een mooie vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten