Dag 8 - Hobbes

Tja, alle goede dingen moeten eindigen, hoe kunnen we ze anders appreciëren.
Ontbijt in Luxor ... koffie in Cairo ... lunch boven Griekenland en diner in Hasselt. De wereld is klein ...
Hobbes hebben we op de terugweg opgehaald, we konden hem niet langer missen... merci kattenhotel CheNouk voor de goede zorgen :-)

Dag 7 - Gone fishing

Omdat varen best wel een leuke ervaring is, mits de nodige medicatie,  gaan de jongens vandaag vissrn. Zelf heb ik me voorgenomen wat lokale fauna en wie weet flora vast te leggen. We spreken af om 9u met Mahmout.  Eerst steken we de Nijl over waar we even aanmeren en een jongen van een jaar of 7 wat 'vers de vase' brengt. Mja ik kende het woord niet maar Mahmout wel *lol* ... die toeristen toch.

Na een stukje Nijl opwaarts legt hij aan in een rieteilandje. Hengels worden uitgehaald en dan maar zoeken naar een visje.  Minuten verstrijken zonder resultaat.  Ondertussen leg ik wat fauna vast, er zijn drie soorten libellen blijkbaar, een blauwe, rode en zwarte.  De laatste zie ik wel vliegen maar parkeert zich nergens voor een foto.  De jongens hebben nog steeds niets gevangen dus veranderen we van lokatie. Dit doen we nog een aantal keer tot Mahmout beslist om richting oever te varen en het geluk te proberen tussen een aangemeerd cruise schip en de wal. Succes ! 



De ene vis na de andere bijt, wordt losgemaakt en teruggegooid.  Soms bijt dezelfde vis wel tot drie keer toe ... van geheugen gesproken ... baars, sardientjes zijn de soorten die ik hoor vallen.
Zelf probeer ik verwoed toch een mooie foto te maken van de libellen,  een kleine waterslang passeert ook de revue,  tevergeefs, ik geraak er niet dicht genoeg bij. 

Andy gooit zijn haak een beetje te enthousiast en raakt de andere boot, draad dobber en haak slingeren zich rond het ankerkoord en is met geen trekken los te krijgen. Tijd voor Mahmout om een frisse duik te nemen. Doet hij graag want het geeft eindekijk wat afkoeling.  Ik had het hem maar wat graag nagedaan maar vrees dat onze frêle Europese lichamen niet opgewassen zijn tegen de bacteriën.   Niet dat het water enigszins vuil oogt, in tegendeel, het water is bijzonder klaar maar wij zijn niet veel gewoon hè.  Tijd voor wat thee zegt Mahmout, heerlijk die muntthee.  

3 uurtjes later zetten we terug voet aan wal. Pa en ik besluiten rond 3u richting Luxor te vertrekken om toch even de souk te bezoeken.  Maar het is ondertussen zo drukkend warm dat we het maar 2 uurtjes uitstellen.   Om 17u nemen we het Jolie Ville busje en stappen af aan Luxor tempel en souk.  We proberen ons richting souk te reppen maar helaas tal van kalesh mannen zoeken onze aandacht ... snel zijn is de boodschap.  In de toeristische souk mogen ze niet rijden met paard en kar dus hier zijn we veilig ... nu ja ... de verkopers niet meegerekend *ha*. Gelukkig vallen die veel minder agressief uit dan verwacht, ze blijven bij hun winkel en proberen ons in gespreken te krijgen zodat we binnen gaan.  'Where from?' 'Only 1 euro' 'only 5 EP' 'same scarf' ... en ga zo maar door. Het hoort erbij en er komt geen 'hassle' aan te pas. Heerlijk zo.
In de souk is ook een Nubische coffeeshop,  die hebben we vroeger al eens bezocht op aanraden van Ali en nu dus ook ... en ja Ali is ook weer van de partij.  Al snel gaan de gesprekken richting politiek en de verkiezingen over 5 dagen. Er is maar één hoop op al de lippen en dat is stabiliteit,  democratie is een bijzaak, toeristen moeten terugkomen.  Als deze winter het toerisme niet terug op gang komt dreigt er voor dit prachtige land een nooit eerder geziene crisis.  Economisch zit het al bijna aan de grond, sociaal proberen de mensen zich stand te houden maar in die drie jaar dat ik er kom zie ik de armoede stijgen.  Dit moet stoppen!  Egypte heeft zoveel moois, zoveel warmte en niet alleen in graden Celsius. 
Na onze babbel met Ali wandelen we wat verder en kopen nog wat souvenirs.   Eenmaal buiten de souk haasten we ons naar het plein voor de tempel van luxor.  Hier staat een allegaartje van kraampjes,  niet zo zeer gericht op toeristen maar voor de lokale mens.  Kinderen spelen er, ijsjes kan je er eten, gewoon een gezellige boel, zelf bestel ik een thee, en slurp die langzaam op terwijl ik me laat meeslepen door de geluiden van het plein. Zalig en perfect einde van een mooie vakantie.

Dag 6- Medinet Habou revisited

 

Vorige keer brachten we al een bezoekje aan Medinet Habou. Toen als een package deal van Neckermann.  Omdat de klok dan tikt en je wel wat uitleg krijgt maar niet veel tijd, wilden we toch nog eens terug gaan.  Yousef pikt ons om 9u op, West-bank is niet zo heel ver en  na een stop bij het ticket office parkeren we voor Medinet Habou. 

 

 Onmiddellijk valt op hoe weinig volk er is.  Ik maak een praatje met een van de 'bewakers' en kom te weten dat er een paar jaar terug dagelijks een paar duizend toeristen de tempel bezochten. Nu is het amper honderd per dag soms maar enkelen ...  na de vaste baksheesh keren we wat later richting uitgang om een frisse limonade te drinken bij cafe, bar Maratonga. Yousef vertelt dat er iets verder in de straat nog een tempel staat die ook bij de site behoort en met hetzelfde ticket toegankelijk is. Je moet het maar weten hè *grrr*. 

Tevoet proberen we de 200m te overbruggen maar worden meteen geplaagd door een irritante verkoper.  Hij heeft een aantal beeldjes en roept 20 EP. Omdat ik weet dat het hier momenteel niet zo best gaat geef ik de man 50EP wat best wel veel is maar zint de man niet en hij wil nu 50 €.  Ik neem mijn beeldje en vertrek. Hij blijft lastig doen en herhaalt dat er geen toeristen zijn. Mja denk ik ... met iemand als hem hier neem ik dat wel aan.  Je zou voor minder terug de bus in duiken en vertrekken. Ik kan het verlies van duizenden toeristen jammer genoeg niet in mijn eentje oplossen, hoe graag ik dat ook zou willen :-S

 

Na de korte aanvaring vervolgen we onze weg naar de kleine tempel. De bewaker probeert me de goede plaatsjes voor een foto aan te wijzen en 15 m later staan we terug aan de auto, snakkend naar wat koelte...
Terug op JV gaan we een kijkje nemen naar de auto's en moto's van de pharaons rally. De piloten en hun crew alsook de pers en vips verblijven hier een nachtje. Morgen vervolgen ze hun rally vertrekkende vanop de West-bank. 

Dag 5 - Al-Kab en Al-Tut

Al-Kab is ondertussen al meer bekend, Al-Tut heeft zijn ligging wat tegen vrees ik. Niet dat het ver van Luxor ligt, 15 km, maar eerder dat het moeilijk te vinden is zo pal binnen een woonwijk.
8u hebben we met Yousef afgesproken en de man is gewoontegetrouw precies op tijd.  Eerst richting Al-Kab, zo'n 90 min rijden van luxor in het district Aswan. 

 Hier zijn 4 graven en een tempel te zien. Aan de ingang bevinden zich de graven maar de tempel is zo'n 4 km verder de woestijn in.  De weg is alles behalve berijdbaar dus de tocht gaat langzaam verder. Mss niet de best bewaarde gebouwen maar toch wel de moeite. Terug naar de ingang even een tussenstop, daar blijken in de rotsen ook hiërogliefen te staan maar op een eerder ongeordende manier. Yousef legt uit dat dit waarschijnlijk oefenplaatsen zijn van de steenkappers.  Ze zouden van de 18e en 19e dynastie zijn. 

 

Bij de graven aangekomen is het een lichte klim, de trappen zijn goed begaanbaar.  De vier graven zijn totaal verschillend van elkaar en je kan best nog heel wat kleur en tekening zien. De beelden de erin staan zijn jammer genoeg onherkenbaar vernield.  

 

 

 

 

Op de terugweg zien we het dagelijkse leven aan ons voorbijgaan, een markt, zelfs een begrafenis, kinderen die van school worden gehaald, eten klaarmaken,  wassen tot zelfs de paarden en schapen die een goede wasbeurt krijgen in de Nijl.  Egyptenaren leven op straat, niet zoals bij ons achter een dubbele gesloten deur.

 

Al-Tut moet je weten te vinden en als je het gevonden hebt kan je waarschijnlijk niet binnen want de tickets worden enkel verkocht aan Luxor tempel !?! Gelukkig wist Yousef dit en na veel smalle straatjes en bochtwerk komt de ommuurde tempel in zicht. Best wel een grote site, redelijk goed bewaard ook en er liggen ook nog vele 'onderdelen' klaar voor restauratie.   Zo ook een beeld van een aap, vermoedelijk een baviaan.  Waar dat thuishoort weet ik niet mss over een paar jaar nog eens komen kijken :-)

 

 

Nadat de jongens nog eens aan de shisa hebben gezeten gaan we terug naar Jolie Ville want Andy heeft daar een afspraakje met ... de schoonheidsspecialiste :-O  pedicure en baard trimmen, 1 uurtje later en 20 € armer komt hij er als herboren buiten. Baby voetjes en een perfect getrimde baard. 
Op naar het avondbuffet waar we Amina tegenkomen, zij vertelt ons dat het morgen zeer druk gaat worden, de pharaonsrally komt morgen aan in Luxor en de piloten en heel hun entourage verblijven in Jolie Ville.  Zo'n 300 man en een hele hoop moto's en auto's ... zeer benieuwd ;-)

Dag 4 - cruising

De belofte om het een rustige vakantie te houden willen we niet verbreken. Vandaag zoeken we weer een oude bekende op, Mahmout. Hij heeft een aantal boten en een overeenkomst met JV dat hij mag aanmeren en toeristen rondvaren. Zoals alles bij Jolie Ville tegen een vooraf afgesproken prijs. 1 uurtje tegen 150 EP omgerekend 15 €.

 

Mahmout stuurt de boot behendig langs de oevers, hij kent alle hoekjes en weet ons precies te wijzen op de mooie dingen, zoals een mimosa boom vol met broedende reigers,

 even verder wijst hij ons in de schaduw van de oever een meisje in een schommel. Het kind heeft plezier en zodra ze ons ziet zwaait ze en roept 'how are you', 'fine' roepen we zwaaiend terug.

We eindigen onze rit op banana island. Het is helemaal geen eiland maar ja, what's in a name ... 10 EP per persoon, daarvoor kan je rondwandelen in de plantage en een heuse krokodil bewonderen.  Maar ik doe het vooral voor het gezellig zitten onder de luifels met een kam bananen en een frisse limonade.

Op de boot krijgen we als afsluiter nog heerlijk versgemaakte muntthee, Mahmout rules ! 
De namiddagen zijn in mei behoorlijk heet dus doen we het weer rustig aan en vertrekken richting zwembad.  Pa komt wat later en trakteert op heerlijke Movenpick ijs, een overblijfsel van toen JV in hun handen was.
's Avonds voor de barbecue passeren we zoals afgesproken bij Ali om wat souvenirs te kopen. Zijn initiële prijs van 1700 EP  heb ik deze keer naar 550 EP kunnen brengen maar ben redelijk zeker dat dit nog te veel was, Queen Nadia heeft dus weer verloren *ha*. Maar bij het buitengaan heeft pa hem nog een mooi Anubis beeldje ontfutseld inbegrepen in de prijs ... Ali's  gezicht was geld waard pa is al te lang in Egypte ;-)

Dag 3 - oude vrienden

Pa had met vaste gids Yousef al een tripje West-bank afgesproken. Om 8u komt de man ons halen in een nieuwe taxibus. Airco en al erop en eraan. Op het programma staan een aantal graven waarvan eentje dat nog maar een maand open is, jaja, jaarlijks gaan er nog nieuwe sites open en vinden ze ook nog graven of tempels. 
De eerste graven zijn die van Roy & Shuroy met ook een nieuw graf. Ticket kan je kopen aan het ticketoffice bij het inrijden van de West-bank. Voor het graf van de nobelen en Pabasa moet je de tickets dan weer kopen bij de tempel van Hatsjepsoet. Je moet het allemaal maar weten hė. 
Bij het graf der nobelen konden we ook wat mummies zien en zelfs een heuse schedel :-S

 Bij Pabasa ontdooide onze gids na wat baksheesh en vroeg hij of we een mummie wilden zien.  Eigenlijk niet maar de man was zo enthousiast dat we toch maar instemden ... achter in het graf was een klein donker gat, daar ingekropen, Andy was al weg natuurlijk *lol* en nog wat verder kruipen, wat trappen gaf ook ik het op ... pikdonker en maar 1 zaklamp in een rotsopening van amper 1 m hoog ... heb ook mijn limiet.  Wait here zei de man ... OK ... na wat gestommel zag ik het licht van zijn zaklamp terug mijn richting uitkomen en had hij de mummie (van een kind) gewoon bij. Slik. Mja zo dicht kom je maar zelden bij de dood en wat mss toch een beetje akelig klinkt was op dat moment eigenlijk niet zo. De man had best wel respect voor het relikwie en geloof me ... ik heb het niet aangeraakt.   Voor hem is het een extra inkomen en voor de doorsnee toerist een ervaring rijker.

 
 
Pa had wat last van zijn been en wilde voor Pabasa al richting taxi. Ook dat was een eindje lopen maar de grafwaker had de perfecte oplossing ... pa achter op de moto richting taxi *lifeisgood*
Terug op JV bij dik 45 graden dan rest er niet feel anders dan een duik in het zwembad. Ben dat serieus gaan appreciëren dat zwembadliggen... niet van mijn gewoonte maar half Egypte slaapt nu eenmaal tss 13 en 17 uur dus ja ... wij dan ook maar.
Na het eten werd het tijd om Ali een bezoekje te brengen. Onze shopkeeper met Ferengi trekjes. Vriendelijke man hoor maar zo geslepen als een nieuw mes van Piet Huysentruyt. Ach ooit leer ik het nog dat afdingen :-(

Dag 2 - Thuis komen !

Wat een vreemde titel : thuis komen! Maar dat is het echt, als je terug komt op Jolie Ville Kings Island dan is het net of je nooit bent weg geweest. Iedereen herkent je nog en daarmee bedoel ik niet dat ze doen alsof ... neen ... je naam weten ze zelfs nog.

Momenteel zijn het zeer slechte tijden in Egypte.  De constante berichtgeving over rellen en geweld hebben het land geen goed gedaan. Wat men vergeet is dat het vooral gaat om Cairo.  Een miljoenen stad met meer inwoners dan België,  zo'n 800 km van Luxor.  Maar het is vooral Luxor dat hieronder te lijden heeft. Deze prachtige omgeving heeft niets anders dan toerisme, geen toeristen, geen inkomen. En dat begin je te merken. Ook al is er heel wat veranderd sinds ons laatste bezoek, de mensen gaat het niet goed. Dat zie je, niet dat er ook maar iemand hier op het gedacht zou komen dat te laten merken. Overal worden we even hartelijk ontvangen zoals altijd maar het zijn die kleine dingen waaraan je merkt dat het moeilijker gaat om de eindjes aan elkaar te knopen. Terug naar Jolie Ville, met 700 mensen die hier werken en amper een honderdtal toeristen die 'durven' te komen is het ook hier niet gemakkelijk.
 Maritim doet er alles aan om al zijn personeel te houden. Wel hebben ze veel meer verlof dagen en dat is niet het comfortabele betaalde verlof dat wij kennen en ook minder loon. Maar ze hebben nog werk en dat is belangrijk in Luxor dat voor 90% afhankelijk is van U en ik. Ga nu niet denken dat .. jaja ... den groten baas ... blabla ... weet dat de man zelf ook 3 maanden loon terug in JV heeft gestoken. Welke CEO doet dat nog ?
Genoeg gemoraliseerd, het is tenslotte verlof voor ons, een beetje goed nieuws nu. De hagen en struiken zijn een aantal cm groter geworden, de paden zijn nog altijd even proper en perfect onderhouden, ons huisje heeft ook een aantal kleine veranderingen ondergaan. Het buffet is open met iets minder keus maar dat weet je enkel als je hier vaker komt want er is variëteit genoeg (bij lage bezetting is er geen buffet en kan je enkel in de restaurants terecht).
Inge is nog altijd hat aanpreekpunt voor Neckermann.  Ook zij heeft er een aantal maanden onbetaald verlof opzitten. Niet gemakkelijk zeker niet met 2 kinderen en een man die ook in de toeristische sector actief is.
Ook van Amina horen we hetzelfde verhaal, haar man werkt ook op JV en zij is de contactpersoon voor JV bewoners. Nederlandse van origine maar door en door Egyptische van hart !
Deze eerste dag hebben we het rustig gehouden ... jetlag ... 's avonds zijn we bij Zaman iets gaan drinken en de mannen hebben shisa zitten lurken ... al bij al een mooi begin van ons verlof.

 

Dag 1 - pa verrassen !

Mijn vader heeft 3 weekjes Luxor geboekt, hij ging alleen gaan net als vorig jaar. Wat hij niet weet is dat wij ook een weekje hebben geboekt,  de tweede week dat hij daar is willen we hem verrassen !
Het is 15 mei, de vlucht is met Egyptair, Thomas Cook vliegt momenteel niet omdat er te weinig boekingen zijn. Dit maakt dat we later op de dag pas een vlucht hebben met tussenlanding in Cairo. Alles verloopt zeer vlot en rond middernacht landen we in Luxor.  Neckermann staat ons op te wachten, wij zijn de enigen die dag ... onmiddellijk herkennen we de jongeman, 2 jaar geleden was hij ook al van de partij ! Zijn Nederlands is ondertussen fantastisch goed, als mijn Arabisch half zo goed was kon ik hier meteen aan de slag :-S
Aangekomen in Jolie Ville grappen de mannen aan de receptie dat het onmogelijk is om de kamer naast mijn vader te hebben want ze hebben voor ons al een kamer klaar gemaakt ... helemaal geen probleem zeg ik ... prima zegt de man want het is F15 ... de kamer naast *lol*
Ik begin ondertussen wel al te vrezen dat onze verrassing in het water is gevallen ... als de kamerdeur open gaat zie ik een prachtig versierd bed en ja hoor in de kamer ernaast hoor ik iemand 'Happy Birthday' zingen. Wie is er nu verrast :-O Pa wist het sinds een paar dagen en had dan ook voor een prachtig verjaardagscadeau gezorgd. Egyptisch boeket bloemen en een heuse verjaardagstaart !!!