Dag 8 : Toetanchamon replica graf

Omdat het echte graf van Toetanchamon door het vele bezoek langzaam slijt is er vlak naast het Carter House een replica gebouwd.  Bedoeling is het echte graf definitief te sluiten.  Ik kan dit helemaal volgen.  Vele graven takelden door de condens van stromen bezoek de laatste tientalle jaren meer af dan in die paar duizend jaar ervoor. Het mooiste graf van de vallei der koninginnen, het graf van Nefertari, is daarom bijna ontoegankelijk geworden.  Af en toe zijn er nog tickets te krijgen en kan je er 10 min naar binnen.  Om dit te vermijden is er nu een replica van het meest bekende graf gebouwd naast het huis van de man die het ontdekte, Howard Carter.

Binnen krijg je een mooi overzicht van van hoe het graf werd ontdekt en en wat er allemaal werd gevonden.  Ook de nieuwe theorie dat het graf helamaal niet voor Toetanchamon werd gebouwd wordt hier verduidelijkt.  Het meest bekende voorwerp, het dodenmasker van Toetanchamon, zou eigenlijk voor Nefertiti zijn gemaakt (ook niet langer zijn moeder heeft DNA onderzoek aangetoond).  Toetanchamon stierf op 19 jarige leeftijd, dit was waarschijnlijk onverwachts en er was nog lang geen graf voorzien.  Vandaar dat hij misschien snel dit graf kreeg alsook het alom bekende dodenmasker.  Niemand zal het ooit definitief kunnen bewijzen maar ga even een kijkje nemen in deze replica en laat je overtuigen met wat men nu voor waar aanneemt.

Momenteel is er een expositie op wereldtournee met replica's van alle voorwerpen die Howard Carter in 1922 aantrof.  (zie hier voor wat foto's van de expo in Brussel). Hoop is dat die voorwerpen, na de tournee, in Luxor een vaste plaats krijgen.  Mijn vrees is dat ze waarschijnlijk eindigen ergens in Las Vegas :-S  Hoe dan ook zou het onmogelijk zijn deze voorwerpen in het replica graf te plaatsen en het dan ook nog toegankelijk te maken.  Misschien weet je het of niet maar de ruimtes waar al die voorwerpen in stonden is qua oppervlakte kleiner dan mijn living ... het was ook niet de bedoeling 3000 jaar geleden om een horde toeristen een mooi overzicht te bezorgen.  Dit terzijde, het replica graf, zoals het nu is, is ook dik de moeite.  Samen met het Carter house is het een aanrader !  Enige bezwaar is dat er ook een film te zien met details van de muurschilderingen van het echte graf.  Geluidloos ?!? OK,  welke taal moet je kiezen Engels ?  Dat stoot menig Arabier teben de borst. Arabisch ?  Weinig toeristen die dit zullen begrijpen.  Waarom niet Arabisch gesproken en Engels ondertiteld ? De teksten die nu uitleg geven zijn in het Arabisch en Engels dus waarom niet deze film.  Nu gaat dit een beetje verloren want je weet niet waar je naar kijkt. 

Dit was voorlopig alweer de laatste uitstap richting Westbank.  Onze vakantie zit er alweer op.  Morgen zeer vroeg op richting Hasselt.  Onze laatste avond spenderen we op Jolie Ville en genieten nog maar eens van een prachtige zonsondergang.

Dag 7 : Televisionstreet

Luxor is menig winkel rijk. Al dan niet voor touristen. Prijzen vind je zelden afdingen is de regel. Dit is minder zo in Televisionstreet, ok prijzen nog steeds zelden maar je hebt minder het gevoel de je werd beetgenomen 

Het Jolie Ville busje zet ons af aan het Ibis hotel.  Iets verder verlaten we Khaled Ibn Al Walid straat via een zijweg om ze in El Medina straat te komen. Weer slaan we af en zo geraken we in Televisionstreet.

Onder het geluid van de verschillende muezzins wandelen we door deze shopping area. Het is vrijdag, dus eigenlijk zondag hier. Zij die kunnen haasten zich naar de moskeeën. Rond 1u zal de dienst gedaan zijn en gaan de meeste winkels terug open. Banken en overheidsdiensten zijn gesloten. We stoppen bij een theehuis en bestelken Fanta appel en ja natuurlijk shisa. ..

We gaan op zoek naar een Arabisch toetsenbord voor Andy. Is bij ons wat moeilijk te vinden en hij kan het goed gebruiken voor de les. Langzaam lpen we langs de talrijke winkels, mensen spreken ons vriendelijk aan maar enkel om ons te begroeten. Geen opdringerige verkopers hier en vooral geen calesh mannen.  Zo is het echt aangenaam. Omdat het hier zondag is en de winkels wel open zijn is het een drukte van jewelste. Kinderen, vrouwen, mannen en 3 touristen .

Uiteindelijk zien we een winkel met allerlei elektrische toestellen en ook een toetsenbord in de etalage.  Succes! Binnen vragen we prijs en horen we 35 EP ... 4€ tja, dan ga je toch niet afbieden hè. .. voor we mogen betalen moet andy wel ff mee om het te testen. Wat verder in een winkel sluiten ze het aan en proberen alle toetsen. 

Na onze buit lopen we richting souk. Naar de overgang tussen touristen souk en lokale souk. Hier weten we dat we iets kunnen drinken bij Chez Omar. Een heuse menukaart leert ons dat een soepje 10 EP kost en frietjes .... jaja .... ook 10EP. Andy en ik gaan voor de noedelsoep, pa wil die frietjes proberen. Er lopen ook verschillende katten rond die al snel eten ruiken. Ze hebben geen angst en laten zich gewillig aaien. Ondeling gaat het iets minder hartelijk, je moet hier nu eenmaal je mannetje staan, ook kat zijnde.

Na de eenvoudige heerlijke maaltijd kuieren we wat door de souk. We worden wederom aangesproken maar geen opdringerigheid. Af en toe wel eentje die wat moeilijker kwijt te raken is maar ja, het zijn ook verschrikkelijk slechte tijden hier.  Jammer genoeg kunnen we niet bij iedereen kopen .

Om 5u met het JV busje terug zodat we nog kunnen genieten van onze voorlaatste avond.

Dag 6 : Kharga

 

Ik moet eerlijk zijn, echt goed heb ik niet geslapen. Niet door de koude, niet door geluiden, niet uit angst maar simpel weg omdat mijn +40 jaar oude lichaam gewoon is aan zachte ondergronden. De matras op het rieten staketsel is gewoon niet dik genoeg waardoor ik als die bewuste prinses op de erwt ieder rietstokje kan voelen .

Dat neemt niet weg dat ontwaken midden in dit prachtig deeltje Egypte een van de mooiste ervaringen  is.  Langzaam dringt het door waar je ligt, de stilte is onbeschrijfelijk.  Ook de medereizigers komen langzaam op gang. Sayed rommelt ook al in de keuken. Om 6:15u zal de zon zich laten zien, we begeven ons naar een heuveltje vlakbij. Ik weet het ... de zon komt iedere dag op ... en gezien het vroege uur dat ik de laatste 20 jaar begon te werken heb ik er menig gezien. Wanneer was het de laatste keer dat U nog eens gekeken hebt?  Je voelt als het ware de warmte van die eerste stralen door je lichaam heen. De prachtige gloed, de lange schaduwen, die rust. Ik zwijg verder.

Eten is klaar ! Sayed's gerommel in de keuken heeft een heerlijke tapenade (wel met bonen ipv kappertjes) op tafel getoverd. Met wat brood smullen we allemaal van dit heerlijke gerecht. Life is good! 

Omdat het al nacht was toen we hier aankwamen is het nu tijd om deze plaats ten volle te inspecteren.  Sayed zal ons gidsen maar eerst wil hij ons de oorzaak van dit mooie oord laten zien. De bron. Ain El Labakha, ain betekent bron, dateert reeds van 4500 BC. Maar de restanten die wij nu nog zien zijn allemaal van de Romeinse bezetting.  Vroeger was hier zelfs een meer maar daar zie je nu enkel nog de restanten van.  Via ondergrondse kanalen geraakt het water tot hier. Sayed toont ons het laatste stukje, het water is zuiver en drinkbaar.

 

 

 

 

Vervolgens lopen we naar de dichtstbijzijnde tempel, deze is volledig opgetrokken uit lemen

bakstenen. Verderdoor is er nog een begraafplaats waar we ook een mummie krijgen te zien. Sayed verdwijnt in een tunnel en even later horen we hem roepen van boven op de berg, ongelooflijk die man !

Er zijn ook restanten van een woonplaats van de jaren 50 ... 1950 voor alle duidelijkheid. .. maar die zijn in verdere staat van ontbinding dan de duizend jaar oudere gebouwen .

 

 

Terug bij de hoofdplaats moeten we ons helaas klaarmaken voor vertrek. Er staan nog twee tempels op het programma.  Correctie, één tempel en een christelijke begraafplaats.  Deze laatste, Al Bagawat, een christelijke necropolis en een van de oudste ter wereld. Eveneens met lemen baksteen gebouwd en bevat meer dan 260 graven. De kapelletjes waren waarschijnlijk allemaal versierd maar er zijn er nog maar twee waar je nog de frescos kan zien. De vredes kapel en de exodus kapel. Na alle hiërogliefen, pharao's en goden doet het een beetje vreemd aan hier Adam en Eva te zien. Noah's ark, Abraham en Sarah, Jezus en Maria, heel onze bijbelse geschiedenis. ...

 

 

Als laatste is de tempel van Hibis aan de beurt en meteen ook de grootste in Kharga. Voor de tempel staat een esdoorn, de heilige boom in Egypte. Boven op de tempel heb je een goed zicht over de talrijke palmboom bossen.

 

 

 

 

 

Ayeman stelt voor om terug te gaan lunchen waar we gisteren zijn geweest maar we hebben eigenlijk helemaal geen honger. Mss toch een beetje last van de warmte...

We vertrekken  terug richting Luxor .... zo'n 3 uurtjes rijden ...

Dag 5 : New Valley

Pa en ik vertrekken voor een tweedaagse  trip naar New Valley,  meer bepaald de Kharga oase.  Yousef  pikt ons op om 6u en we maken kennis met Mohamed, onze gids. Mohamed  werkt voor voyageurs du monde en spreekt een aardig mondje Frans. Hij is sinds 4 maanden getrouwd en woont in de buurt van Karnak.
Eerst moeten we een 250 km overbruggen en melden we ons aan bij de touristen politie. Egypte wil zijn touristen de hoogste bescherming bieden en daarom is het verplicht dat er ons een agent vergezeld. Ayeman zal dus met ons meereizen.

 

De eerste  stop is de tempel van Dush.

Van onze stopplaats zien we een ruïne maar als we bergopwaarts beginnen wandelen zien we uiteindelijk,achter de heuvel, de echte tempel. Deze en ook de volgende tempels verschillen behoorlijk met die van luxor en karnak . Ze zijn veel recenter, ze dateren van de Griekse en Romeinse  periode. Hierdoor zie je in de afbeeldingen ook gekroonde hoofden.  Het heiligdom, de zuilengalerij, de binnenplaats en de ingang hebben dezelfde vorm als de oudere tempels.  Rond de tempel zien we de restanten van een bakstenen omwalling.

De volgende stopplaats is de tempel van Zayan.  Ook hier hetzelfde verhaal. Tempel omringd met bakstenen gebouwen. Niet de baksteen die wij kennen uiteraard maar een mengeling van leem, water en stro. In het Zayan complex treffen we ook de restanten van een waterput aan. Van ver lijkt het wel een oven maar de put werd overdekt om het water fris te houden.  En het werkt zeker want zelfs nu nog merken we heel wat graden verschil tussen buiten of onder de lemen bakstenen.

 

De derde en laatste tempel voor vandaag is Ghueita.  Ook hier weer dezelfde consructie. Deze lokatie was zeer belangrijk,  ze lag op de handelsroute van Sudan naar Egypte, de Nijlvallei. Tijdens de bouw vsn al deze tempel verstrijken er uiteraard een aantal jaren. Men begint uiteraard altijd met het heiligdom (shrine) vervolgens de zuilengalerij, de binnenplaats en uiteindelijk de ingang. Voor deze tempel bijvoorbeeld is dat van 500 BC tot 250 BC.

 

Na de tempels stelt Yousef voor om te gaan lunchen. Dit hadden we niet verwacht maar uiteraard  stemmen we in. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld van rijst, vis, inktvis, salade en humus. Hierna gaan de jongens uiteraard aan de shisa.  Ayeman stelt een lokale limonade op basis van citroen voor. Heerlijk verfrissend!

 

Het wordt al laat en dus besluiten we te vertrekken naar onze overnachtingsplaats. Eerst nog wat inkopen doen voor het avond eten en ontbijt. En dan zijn we op weg door  de woestijn. Na een 3 kwartier en een mooie zonsondergang  stopt Yousef, hij kan niet verder. We kunnen de plaats wel al zien. Hij belt naar de man die er woont en even later komt er een auto onze richting uitrijden. We kunnen hem volgen. De weg is verderdoor afgezet met stenen en die moeten even aan de kant geschoven worden.

 

Hoera, we zijn er !  Deze kleine oase is ongeveer 1,7 op 3km groot. De heer en meester heet Sayed.  Een tengere man van 67 jaar. Hij verwelkomt ons en laat ons de mogelijke slaapplaatsen zien. Binnen of buiten, we gaan voor het laatste. Eten wordt klaargemaakt en dan kruipen we allemaal vermoeid maar voldaan onder de wol.

 

Dag 4 : Luxor

Om 12u het jolie ville busje richting Luxor souk. Van daaruit langs de tempel gewandeld om zo de sfinx allée te volgen. Bedoeling is om die terug volledig te herstellen. Een werk van lange adem want er diende heel wat onteigeningen te gebeuren. Deze allée liep van luxor naar karnak tempel en was

aan weerszijde 'versierd' met sfinxen. Aan luxor temoel kon je het begin van de allée nog goed bewonderen.  Van het gedeelte  dat er nu is bijgekomen ontbreken de meeste beelden. Geen idee of die ergens anders terug te vinden zijn.  In ieder geval lijken de werken goed te vorderen tov 6 maanden geleden.  We steken over langs de nieuwe brug om vandaaruit richting corniche te wandelen. Hier zie je een stukje van het Egyptische leven. We stoppen bij een theehuis, voor de jongens de gebruikelijke shisha.

De cornishe die langs de Nijl oever loopt is erg verlaten aan deze

kant. Daar waar je vroeger allerlei shops kon terugvinden staan nu lege gaten. We vervolgen onze weg terug naar luxor tempel. Langzaam zien we het doembeeld van de lege cruiseschepen opduiken.  Met haast tranen in de ogen zien we ons eigen cruise schip 'the royal lotus'  ertussen staan. Dit schip was 3 jaar geleden nog top of the line bij Movenpick. Zo triest.

Bij winterpalace hotel kan je nog een beetje de oude cornich zien met een veelvoud aan shops en eethuisjes, toeristische  eethuisjes.  Maar ook hier geen kopers ...

Dag 3 : kitchen tour

Om de nieuwe maand te beginnen is er een rustig dagje ingelast. Eerst en vooral proberen we wat slaap in te halen, vooral Andy aangezien die zeer geliefd is bij de lokale muggenbevolking en vorige nacht maar een paar uurtjes heeft kunnen slapen. Zelf lukt het me niet en geniet ik van de opkomende zon op ons terrasje.

Na het heerlijke buffet onbijt reserveren we het Jolie Ville busje voor 17u richting Luxor. Ook schrijven we ons in voor de kitchen tour.

Rustig laten we de dag warmer worden, spelen wat tafeltennis en slurpen een Florida cocktail met zicht op de Nijl.  Amina komt erbij zitten en zo horen we het trieste nieuws dat er momenteel een bezetting is van 31 kamers door 45 personen . Kerst gaat niet beter zijn en over nieuwjaar wil ze het zelfs niet hebben.  Hoe een duizendtal protestanten 800km verderop een land kunnen verlammen.  Geloof me, thuis in de auto stappen is gevaarlijker dan hier over straat lopen hoor. Maar dat betoog heb ik al eens gehouden, hardleers blijven de bange thuisblijvers.

 

Even iets anders, ooit de film 'Death On The Nile' gezien? Die speelt zich af op een cruise schip ? Met Peter Ustinov ? Agatha Christie ? Wel die prachtige boot vaart nog steeds. Het is een van de twee enige echte stoomboten die nog op de Nijl  varen en deze is de enige met nog de originele  motor. Je kan er een 5 daagse cruise op boeken van Luxor naar Aswan, bekijk deze link maar eens en droom weg in Belle Epoque stijl : Sudan. Niet dat ik jullie wil wegjagen uit Jolie Ville hoor !

 

 

 

OK, terug naat JV, de kitchen tour. We worden aan de receptie afgehaald met een van de 'golfkarretjes' en richting keuken gebracht. Daar groet de souschef ons hartelijk en vertelt ons hoe alles zijn gang gaat in de keuken. Van het binnenbrengen van al de ingrediënten tot het creëren van de heerlijke gerechten. Hoe ieder voedingsmiddelen volledig gescheiden blijft van de andere, je hebt een ruimte enkel voor vlees, eentje voor vis, groenten, ga zo maar door. Met panelen aan de muur wordt de oorsprong en geschiedenis van elk ingrediënt uitgelegd en van de nodige illustratie voorzien. Zo weet iedreen wat okra is mango, chili, ... chef Nor komt er ook bij met een heerlijk bordje net bereide snoeperijen. We proeven ginger koekjes, macaroons, honing gebakje, allemaal daar klaargemaakt.  Heerlijk maar dat was natuurlijk geen verrassing .

 

 

Na de tour nemen we het JV busje richtin Luxor en stappen af aan de souk. Tegenover Luxor tempel. Het is winter dus valavond is al gied begonnen en tegen dat we de tempel binnen zijn is het al behoorlijk donker. Luxor tempel by night, het lijkt wel een heel andere tempel.  Gelukkig zien we veel bussen staan dus er zijn toch nog touristen !

Na ons bezoek gaan we nog even kijken of Hamdi al terug is, de lieve man die tegenover de souk een klein winkeltje heeft. Helaas,  hij is er nog niet, de juwelier vertelt ons dat hij terug even het ziekenhuis binnen is . Maar deze week komt hij terug. De man heeft diabetes en een onverzorgd wondje aan de voet kan dan tot erger lijden.  Hopelijk zien we hem nog voor we vertrekken.

Dag 2 : Kanais - Gebel Silsila

Afspraak met Yousef om 6u, dus vroeg ontbijten. Kan hier vanaf 5u want men voorziet dat veel touristen vroeg wensen te vertrekken om de dagelijkse hitte voor te zijn bij bezoeken aan de West-bank.

Wij gaan niet richting West-bank maar rijden langs de East-bank richting Edfu. Vandaaruit meer landinwaarts naar Kanais. Deze tempel werd gebouwd door Seti 1 en grotendeels uitgehouwen in de rotsen. De tempel is niet erg groot maar je kan er nog wel veel van de oorspronkelijke  kleur zien, vooral het plafond is nog in goede staat.  Dit hebben we tenminste vanachter een gesloten deur kunnen vaststellen.  Ja, de tempel was verlaten, de 'bewaker' was nergens te bespeuren.

 

 

Voor de tempel zijn nog de restanten terug te vindem van een Romeinse waterbevoorradinsplaats. Verderop is er een waterput die toch wel een 50m diep blijkt te zijn, helaas vermoeden we dat er slechts een plasje water in ligt. Steentjes gooiend hebben we dit wetenschappelijk onderzocht.

Een telefoontje leert ons dat er hier 3 bewakers zijn maar helaas is er net een shiftwissel waardoor we onverrichter zaken terug richting Edfu rijden. Tijdens het remmen horen we een vreemd geluid aan de auto ... Yousef  wil geen risico nemen en gaat op zoek naar een 'mecanici'. Wat zoekend tussen de tientalle shops langs de weg komen we bij een garage terecht.  Wij gaan wat thee slurpen in het cafeetje ernaast en pa kiest ook voor een shisa.  In minder dan een uurtje is alles terug in orde en kunnen we verder richting Edfu.

Vervolgens  vanuit Edfu stroomopwaarts Gebel Silsila zoeken. En als ik zoeken zeg .... Yousef is er in 20 jaar niet meer geweest, hij weet het ongeveer liggen maar om zeker te zijn vraagt hij de weg aan een oudere man die wacht langs de weg op de locale taxibus.  Hmmm... jaja hij weet waar, Yousef laat hem instappen en na een paar kilometer merken we dat het gesprek tussen de mannen wat luider klintkt.

Na 5 km stoppen we en stapt de man terug uit, volgens hem is het hier maar yousef weet beter, de man wilde gewoon een goedkoop ritje naar zijn bestemming.  5 locale nabevragingen verder met 5 verschillende wegbeschrijvingen spreek Yousef zijn geheugen aan en rijden we gewoon terug naar de eerste lokatie. Daar is een heel smal pad vlak naast een bewateringskanaal oh neen roepen wij in koor no problem valt Yousef  in. Knieën tegen elkaar en met bonzend hart vervolgen we onze weg door het mulle zand. Behendig stuurt Yousef  ons Toyota busje langs de oever en over een smal brugje. We zijn er ?!?

 

En ja waarachtig,  daar aan de overkant zien we de uitgehouwen gaten in de rotsen.  De Nijl is hier een stuk smaller dan in Luxor dus met wat geroep trekken  we de aandacht van de ferry mannen.  Elegant stappen we aan boord  om enkele minuten later via een aangemeerde boot de overkant te bereiken. De grotere boot die er ligt blijkt van een team wetenschappers te zijn, onder leiding van dr.  Maria Nilsson, die onderzoek verrichtingen naar de site. Vooral naar de epigrafie, de tekens op de rotswanden, zowel het schrift als sporen van krassen gemaakt door steenkappers.  Hun levenswerk kan je hier volgen.

Gebel Silsila is in de eerste plaats een steengroeve die teruggaat tot in de prehistorie. Opgravingen zijn nog niet gestart die staan vanaf volgend jaar gepland.  Stenen van hier zijn terug te vinden tot in Luxor en Karnak. Uiteraard is er ook een tempel (van Horemheb). Na een aangenaam gesprek met het team, eindelijk eens wat anders dan het steenkoolengels, steken we de Nijl terug over om 'huis'waarts  te keren. Met een kleine stop voor een terrasje waar wij dan weer even de attractie zijn. 

 

 

 

 

Dag 1 : jetlag maar terug thuis

 

Hoe kan je nu jetlag hebben als je naar Egypte reist ?!? Wel Thomas Cook weigert nog steeds op Luxor te vliegen dus ... Egyptair dan maar weer. Geen klagen van hoor, altijd alles prima in orde ... alleen ... je moet dus een tussenlanding maken in Cairo. Je vertrekt om 15u en komt aan op je kamer rond 00:30u.  Ok, toegegeven een uurtje verschil ... maar je moet dus rond 13u inchecken. En daar we deze keer gekozen hebben met de trein naar de luchthaven te gaan ... allez, alles samen zo'n 15u onderweg.

Gelukkig wordt dat onmiddellijk goed gemaakt met het terugzien van pa en de staff van Jolie Ville.  Jaja, vader zit hier al een weekje en komt na ons pas terug ... die gepensioneerden toch !

Ons eerste echte dagje spenderen we naar gewoonte zeer rustig met wat rondhangen in de prachtige setting van Jolie Ville, dat eiland in de Nijl.  We zien oude bekenden terug en we hebben geluk dat die dag ook nog de maandelijkse cocktailparty plaatsvindt.  Dit op het sunset island, een eilandje aan het eiland .

Na een prachtige zonsondergang met de feluka van Mahmout op de voorgrond hopen we dat dit de voorbode  is van een warme vakantie.

Dag 8 - Hobbes

Tja, alle goede dingen moeten eindigen, hoe kunnen we ze anders appreciëren.
Ontbijt in Luxor ... koffie in Cairo ... lunch boven Griekenland en diner in Hasselt. De wereld is klein ...
Hobbes hebben we op de terugweg opgehaald, we konden hem niet langer missen... merci kattenhotel CheNouk voor de goede zorgen :-)

Dag 7 - Gone fishing

Omdat varen best wel een leuke ervaring is, mits de nodige medicatie,  gaan de jongens vandaag vissrn. Zelf heb ik me voorgenomen wat lokale fauna en wie weet flora vast te leggen. We spreken af om 9u met Mahmout.  Eerst steken we de Nijl over waar we even aanmeren en een jongen van een jaar of 7 wat 'vers de vase' brengt. Mja ik kende het woord niet maar Mahmout wel *lol* ... die toeristen toch.

Na een stukje Nijl opwaarts legt hij aan in een rieteilandje. Hengels worden uitgehaald en dan maar zoeken naar een visje.  Minuten verstrijken zonder resultaat.  Ondertussen leg ik wat fauna vast, er zijn drie soorten libellen blijkbaar, een blauwe, rode en zwarte.  De laatste zie ik wel vliegen maar parkeert zich nergens voor een foto.  De jongens hebben nog steeds niets gevangen dus veranderen we van lokatie. Dit doen we nog een aantal keer tot Mahmout beslist om richting oever te varen en het geluk te proberen tussen een aangemeerd cruise schip en de wal. Succes ! 



De ene vis na de andere bijt, wordt losgemaakt en teruggegooid.  Soms bijt dezelfde vis wel tot drie keer toe ... van geheugen gesproken ... baars, sardientjes zijn de soorten die ik hoor vallen.
Zelf probeer ik verwoed toch een mooie foto te maken van de libellen,  een kleine waterslang passeert ook de revue,  tevergeefs, ik geraak er niet dicht genoeg bij. 

Andy gooit zijn haak een beetje te enthousiast en raakt de andere boot, draad dobber en haak slingeren zich rond het ankerkoord en is met geen trekken los te krijgen. Tijd voor Mahmout om een frisse duik te nemen. Doet hij graag want het geeft eindekijk wat afkoeling.  Ik had het hem maar wat graag nagedaan maar vrees dat onze frêle Europese lichamen niet opgewassen zijn tegen de bacteriën.   Niet dat het water enigszins vuil oogt, in tegendeel, het water is bijzonder klaar maar wij zijn niet veel gewoon hè.  Tijd voor wat thee zegt Mahmout, heerlijk die muntthee.  

3 uurtjes later zetten we terug voet aan wal. Pa en ik besluiten rond 3u richting Luxor te vertrekken om toch even de souk te bezoeken.  Maar het is ondertussen zo drukkend warm dat we het maar 2 uurtjes uitstellen.   Om 17u nemen we het Jolie Ville busje en stappen af aan Luxor tempel en souk.  We proberen ons richting souk te reppen maar helaas tal van kalesh mannen zoeken onze aandacht ... snel zijn is de boodschap.  In de toeristische souk mogen ze niet rijden met paard en kar dus hier zijn we veilig ... nu ja ... de verkopers niet meegerekend *ha*. Gelukkig vallen die veel minder agressief uit dan verwacht, ze blijven bij hun winkel en proberen ons in gespreken te krijgen zodat we binnen gaan.  'Where from?' 'Only 1 euro' 'only 5 EP' 'same scarf' ... en ga zo maar door. Het hoort erbij en er komt geen 'hassle' aan te pas. Heerlijk zo.
In de souk is ook een Nubische coffeeshop,  die hebben we vroeger al eens bezocht op aanraden van Ali en nu dus ook ... en ja Ali is ook weer van de partij.  Al snel gaan de gesprekken richting politiek en de verkiezingen over 5 dagen. Er is maar één hoop op al de lippen en dat is stabiliteit,  democratie is een bijzaak, toeristen moeten terugkomen.  Als deze winter het toerisme niet terug op gang komt dreigt er voor dit prachtige land een nooit eerder geziene crisis.  Economisch zit het al bijna aan de grond, sociaal proberen de mensen zich stand te houden maar in die drie jaar dat ik er kom zie ik de armoede stijgen.  Dit moet stoppen!  Egypte heeft zoveel moois, zoveel warmte en niet alleen in graden Celsius. 
Na onze babbel met Ali wandelen we wat verder en kopen nog wat souvenirs.   Eenmaal buiten de souk haasten we ons naar het plein voor de tempel van luxor.  Hier staat een allegaartje van kraampjes,  niet zo zeer gericht op toeristen maar voor de lokale mens.  Kinderen spelen er, ijsjes kan je er eten, gewoon een gezellige boel, zelf bestel ik een thee, en slurp die langzaam op terwijl ik me laat meeslepen door de geluiden van het plein. Zalig en perfect einde van een mooie vakantie.

Dag 6- Medinet Habou revisited

 

Vorige keer brachten we al een bezoekje aan Medinet Habou. Toen als een package deal van Neckermann.  Omdat de klok dan tikt en je wel wat uitleg krijgt maar niet veel tijd, wilden we toch nog eens terug gaan.  Yousef pikt ons om 9u op, West-bank is niet zo heel ver en  na een stop bij het ticket office parkeren we voor Medinet Habou. 

 

 Onmiddellijk valt op hoe weinig volk er is.  Ik maak een praatje met een van de 'bewakers' en kom te weten dat er een paar jaar terug dagelijks een paar duizend toeristen de tempel bezochten. Nu is het amper honderd per dag soms maar enkelen ...  na de vaste baksheesh keren we wat later richting uitgang om een frisse limonade te drinken bij cafe, bar Maratonga. Yousef vertelt dat er iets verder in de straat nog een tempel staat die ook bij de site behoort en met hetzelfde ticket toegankelijk is. Je moet het maar weten hè *grrr*. 

Tevoet proberen we de 200m te overbruggen maar worden meteen geplaagd door een irritante verkoper.  Hij heeft een aantal beeldjes en roept 20 EP. Omdat ik weet dat het hier momenteel niet zo best gaat geef ik de man 50EP wat best wel veel is maar zint de man niet en hij wil nu 50 €.  Ik neem mijn beeldje en vertrek. Hij blijft lastig doen en herhaalt dat er geen toeristen zijn. Mja denk ik ... met iemand als hem hier neem ik dat wel aan.  Je zou voor minder terug de bus in duiken en vertrekken. Ik kan het verlies van duizenden toeristen jammer genoeg niet in mijn eentje oplossen, hoe graag ik dat ook zou willen :-S

 

Na de korte aanvaring vervolgen we onze weg naar de kleine tempel. De bewaker probeert me de goede plaatsjes voor een foto aan te wijzen en 15 m later staan we terug aan de auto, snakkend naar wat koelte...
Terug op JV gaan we een kijkje nemen naar de auto's en moto's van de pharaons rally. De piloten en hun crew alsook de pers en vips verblijven hier een nachtje. Morgen vervolgen ze hun rally vertrekkende vanop de West-bank.